Szkliwienie ceramiki to ostatni etap jej tworzenia. Powinien ozdobić, ale bywa i tak, że niszczy cały efekt i praca ląduje w koszu naczyń przeznaczonych na mozaikę, którą tworzę nad zlewem w kuchni. Nic się nie zmarnuje.
Już podczas modelowania kubków myślę o tym jaki wzór na nich wykonam i jakim szkliwem je pokryję. Do gór pasują niebieskości, do motyli róże i błękity. Klasyczne azteckie wzornictwo daje mi większe pole do popisu, bo tu pasuje wszystko, więc można się wyżyć!
Modelując te małe czarki na espresso lub imbirowe zimowe szoty chciałam by miały organiczny, prymitywny charakter. Szukałam szkliw pełnych efektów "przecierki", tak by różne barwy przenikały się wzajemnie w totalnie losowy sposób.
Szukając tych efektów napotkałam się też na piękną zieleń, która jest lekko przezierna i odsłania naturalny charakter gliny, która jest w brązowe piegi.
Fiolet, który jest nieoczywisty w dotyku, a Ci którzy znają moją twórczość wiedzą, że nie tylko wygląd się liczy. Zmysł dotyku jest równie ważny, a ten satynowy feeling jest zupełnie różny w dotyku niż klasyczne błyszczące szkliwo.
I w końcu baby blue, którego poszukiwałam do wykonania zastawy stołowej na zamówienie. Jest nie tylko błękitny, ale miejscami brązowy, a to wciąż jedno szkliwo. Za każdym razem daje inny efekt, jest nieoczywiste i nieprzewidywalne, ale za każdym razem patrzę z zachwytem.
Na koniec położyłam wszystkie czarki poszkliwone nowymi kolorami na parapecie i okazało się, że wszystkie naczynia tworzą spójność kolorystyczną. A ja uwielbiam kiedy na stole jest mnóstwo barw. No witajcie nowe szkliwa! To zawsze radosna nowina, kiedy okazuje się, że dopasowały się do gliny, naczyń i temperatury w piecu, że nie pobąblowały i nie popękały.
Jeśli czarki wpadły Ci w oko możesz je kupić tutaj. :)
Pysznej kawusi,
Ola!